به بهانه روز جهانی زن

روز جهانی زن: جشن مقاومت، امید و شکوفایی
در هشتم مارس، جهان نفس هایش را حبس می کند تا شکوه زن بودن را ستایش کند. روز جهانی زن تنها یک یادآوری نیست؛ نوایی است از هزاران صدای خاموش شده، شعله یی است که تاریکی های نابرابری را می سوزاند و آیین های است که تصویر رنج ها و رستاخیزهای زنانه را بازتاب می دهد.

از اعماق تاریخ تا امروز
این روز ریشه در مبارزاتی دارد که زنان کارگر در اوایل قرن بیستم برای حقوق برابر، دستمزد عادلانه و شرایط کاری انسانی آغاز کردند. اما امروز، روز جهانی زن فراتر از یک جنبش صنفی است؛ نمادی است از پیکاری جهانی برای برابری، احترام و فرصت های یکسان. از مادرانی که جنگ ها را به صلح تبدیل می کنند تا دخترانی که در کلاس های درس، مرزهای دانش را جابه جا می کنند، از هنرمندانی که دردها را به زیبایی ترسیم میکنند تا دانشمندانی که جهان را دگرگون می سازند.

زن بودن؛ اقیانوسی از تضادها
زن بودن گاه همچون پروانه ای است که با بالهای شکسته میرقصد، اما هرگز از پرواز بازنمی ماند. زن بودن، گاه بار سنگین سنتها را بر دوش می کشد، اما همچنان قامت خمیده اش را به آسمان می رساند. این روز به ما یادآوری می کند که مبارزه برای حقوق زنان، مبارزه برای انسانیت است. هر قدم به سوی برابری، جهانی را می سازد که در آن دختران بدون ترس از آزار، خیابانها را طی کنند، زنان بدون محدودیتهای ساختگی به قدرت برسند و مادران بدون نگرانی از فقر، فرزندانشان را در آغوش بگیرند.

چهل سالگی ها و شکافها
با وجود پیشرفتها، جهان هنوز با زخم های عمیقی دست وپنجه نرم می کند: خشونت علیه زنان، ازدواج های اجباری، نابرابری دستمزدها، محدودیت بر بدن و انتخاب های شخصی... اینها یادآورند که جشن گرفتنِ امروز، به معنای توقف فردا نیست. همانطور که «مالالا یوسفزی» گفت: «یک کودک، یک معلم، یک کتاب و یک قلم می توانند جهان را تغییر دهند.» هر زن، قلمی است بر صفحه ی تاریخ.

روزی برای اقدام
روز جهانی زن فرصتی است برای تأمل و حرکت. چگونه می توانیم صدای زنان بی صدایی باشیم که زیر بار ستم خفه شده اند؟ چگونه می توانیم فضاهایی امن تر، عادلانه تر و پرامیدتر بسازیم؟ شاید پاسخ در کارهای کوچک نهفته باشد: حمایت از کسب وکارهای زنان، آموزش دختران، ایستادگی در برابر تبعیض ها، و مهمتر از همه، باور به اینکه تغییر ممکن است.

پایانِ آغاز
روز جهانی زن پایان راه نیست، آغازی است بر فرازهای ناپیموده. در این روز، به زنانی بیندیشیم که با عشق، جهان را نجات می دهند. زنانی که مثل رودها، با وجود موانع، مسیر خود را می یابند و سرانجام به دریای آزادی میرسند.
بیایید نه فقط امروز، که هر روز، قدردان زنانی باشیم که تاریخ را میسازند، زندگی را میآفرینند و آینده را روشن می کنند. پیش به سوی جهانی که در آن «زن بودن» نه یک محدودیت، که بالهایی برای پرواز باشد.

🌟 «زن بودن هنرِ زنده ماندن است، در جهانی که گاه سنگها را به جای گل به سویت پرتاب میکنند.» 🌟