ضرورت ترویج رویکرد بیوفیلیک در برنامه ریزی شهری ایران
05 تیر 1403
زمان مطالعه
امروزه شهرهای کشور ایران ، در وضعیت مناسبی ا زلحاظ وجود نشانه های طبیعی ، بسر نمی برد . امروزه زمانی که مقایسه ای میان استانداردهای برنامه ریزی شهری ، در زمینه کاربری فضاهای سبز در شهرهای مختلف ایران با وضعیت موجود سرانه سبز صورت می گیرد ، مشخص می شود که بسیاری از شهرها با کمبودهای اساسی در این زمینه مواجه می باشند . همچنین پراکندگی نامناسب و عدم توزیع عادلانه آن نیز مشکلاتی را در زمینه دسترسی آسان افراد به آن به وجود آورده است . طبق استانداردهای تعریف شده از سوی سازمان ملل ، سرانه متعادل فضای سبز در جهان بین 20 تا 20 متر مربع است. در ایران فضای سبز قابل قبول با توجه به موقعیت های جغرافیایی مختلف دسترسی به آب برای شهرهای مختلف بین 7 تا 12 مترمربع می باشد . هم اکنون سرانه کل فضای سبز شهری در 11 متر مربع است ، در صورتیکه استاندارد جهانی موجود در این رابطه 20 متر مربع می باشد .
از طرفی نیز آلودگی هوا باتوجه به پیامدهای زیانبارش به یکی از ملموس ترین معضلات زیست محیطی تهران ، پایتخت ایران و چندین شهر دیگر تبدیل شده است . آمارها نشان می دهد که در روزهای تشدید آلودگی هوای پایتخت ، شمار بیماران تنفسی تا 30 درصد افزایش می یابد . بیشترین عامل مرتبط با تشدید بیماری های سیستم قلبی ، عروقی و ریوی ، افزایش آلاینده های دی اکسید کربن ، ذرات معلق و منواکسید کربن است. همچنین با توجه به میران منابع آب و سرانه ی مصرف ، ایران از جمله کشورهایی است که در گروه کشورهای مواجه با کمبود فیزیکی آب قرار دارد . این گروه شامل کشورهایی است که در سال 2020 با کمبود فیزیکی آب مواجه هستند . این بدان معناست که حتی با بالاترین راندمان و بهره وری ممکن در مصرف آب ، برای تامین نیازهایشان آب کافی در اختیار نخواهند داشت . حدود 20 درصد مردم جهان از جمله ایران مشمول این گروه می باشند . بر اساس شاخص فالکن مارك ، کشور ایران در آستانه قرار گرفتن در بحران آبی است.(Sheikhazami,2018,7)
